ازدواج در کلام صاحب نظران

خانواده، كلمه‏ای طیبه است.كلمه طیّبه هم خاصیّتش این است كه وقتی یك جایی به وجود آمد، همواره از خود بركت و نیكی می‏ترواد و به پیرامون خودش نفوذ می‏دهد.[1]
پيوند ازدواج و زناشويى، یكی از نعمت‏های بزرگ الهی و از عوامل ماندگاری و صلاح جوامع است.[2]
از نظر اسلام، تشكیل خانواده، عمل مباركی است كه مرد و زن باید آن را به عنوان یك كار الهی و یك وظیفه انجام دهند.[3]
فرصت ازدواج و آرام گرفتن در یك مجموعه خانواده، یكی از فرصت‏های مهم زندگی است.[4]
هر خانواده‏ای یكی از سلول‏های پیكره اجتماع و بدنه اجتماع است. وقتی اینها سالم بودند، پيكره جامعه نیز سالم خواهد بود.[5]
در داخل خانواده است كه مرد و زن می‏توانند استراحت و تجدید قوا كنند، بدین گونه، همت خودشان را برای ادامه راه آماده سازند.[6]
زناشويى، یكی شدن دو سرشت خدایی است تا سومی بتواند روی زمین زاده شود. پیوند دو روح است در مهری استوار تا جدایی‏ها را پایان دهند. یكی شدن برتری است كه دو هستی جداگانه را درون دو روح، یكپارچه می‏كند.
حلقه زرّین زنجیری است كه آغاز آن یك نگاه و عشق پاك و پایانش جاودانگی است. و باران پاكی است كه از آسمان نیالوده می‏بارد تا پهنه‏های طبیعت ایزدی را میوه‏دار و فرخنده سازد.[7]
نیك‏بختی زن از شكوه و سروری و بخشش و بزرگواری مرد نیست، بلكه از مهری است كه جان زن و مرد را به یكدیگر پیوندداده و جام دل ایشان را لبریز از محبت می‏سازد. محبت و مهری كه آن دو را در تن زندگی به هم آورده و نغمه‏ای نشسته بر لبان آسمان می‏سازد.[8]
رابطه زن و شوهر، به قدمت خلقت آدم، به قداست متعالی‏ترین ارزش‏ها، به عظمت گستره هستى، به بركت همه نسل‏ها در همه عصرها و تجلی‏گر اولین تعاملی است كه پیوندی آسمانی این دو را كنار هم جمع آورده است.[9]
رابطه زن و شوهر، جلوه‏ای از برترین هنر زندگی و كامل‏ترین شكل ارتباط انسانی است. در یك نگاه، رابطه زن و شوهر، آمیزه‏ای است از زیباترین تلاقی چشم‏ها، گیراترین تبادل كلام‏ها، هماهنگ‏ترین تپش قلب‏ها، همسوترین اندیشه‏ها، استواترین گام‏ها و پررمز و رازترین محرمیت‏ها.[10]
رابطه زن و شوهر، رابطه مهرورزي و محبت پذيرى، عهد و وفا، گذشت و ایثار، سخاوت و احسان، مودّت و مروّت، صداقت و درستى، صفا و صمیمیت، خورشید و نور، لبخند و نشاط، طبیب و درمان، آسایش روان و آرامش جان است.[11]
رابطه زن و شوهر، یعنی برخوردار شدن از آراسته‏ترین، گران‏بهاترین، راحت‏ترین، پردوام‏ترین و گرمابخش‏ترین تن پوش‏ها، آرى رابطه زن و شوهر به فرموده خالق انسان‏ها، چون رابطه قامت و لباس است و این لباس، گرمابخش جسم و جان، معناگر حیات و جلوه‏گر وحدت است.[12]
زیباترین رابطه میان زن و شوهر زمانی برقرار می‏شود كه هر دوی آنها با اندیشه‏ای متعالی و انگیزه‏ای قوی تلاش كنند. یكدیگر را مورد حمایت عاطفی خود قرار دهند و در ارضای نیازهای فطری و روانی همدیگر از هم پیشی گیرند. زن برای شوهر لباسی زیبا و جذاب، و شوهر برای زن پوششی آراسته و برازنده باشد. همچون رابطه لباس و بدن، گرمابخش و آرامشگر یكدیگر باشند و همدیگر را زیبا و آراسته و با كمال و موقر جلوه دهند. كاستی‏ها و خطاهای هم را بپوشانند و همدل و همراز یكدیگر باشند.[13]
زن‏ها و شوهرها، فقط و فقط در زندگي مشترك و تعامل متقابل با همديگر مي‏توانند همه مهارت‏هاي زناشويى و جاذبه‏هاي بالقوّه كلامي و بصري و رفتارى خود را فعليت بخشند.[14]
زن و شوهر موفق آنانی هستند كه جز با زبان محبت و تكریم با هم سخن نمی‏گویند و همواره از خزانه دلشان كلام زرین و خوشانید و گفتار شفابخش را برگزیده، در فضای سرشار از نشاط و آرامش تقدیم یكدیگر می‏كنند. در زندگی چنین زن و شوهری زبان تهدید، تنبیه، تحقیر و تخریب شخصیت جایی ندارد. آنان خود محور، خودبین، خودخواه و خودكامه نیستند. و بیش از آنكه به خود بیندیشند به همسر خویش می‏اندیشند.[15]
در یك زندگی مشترك موفق، زن و شوهر فهیم همه سعی و تلاش خود را در جهت جلب رضایت خاطر و فراهم ساختن آسایش و آرامش روان و نشاط درونی یكدیگر مبذول می‏دارند و از این رو، ضمن ابراز محبت به خویشان و تكریم شخصیت آنان، به رسالت و مسئولیت خطیر «همسری» اندیشید و خویشان و بستگان را بهانه بی‏مهری به همسر خود قرار نمی‏دهند.
رابطه زن و شوهر، حیاتی‏ترین پاسخ به فطری‏ترین نیاز زندگی فردی و اجتماعی انساناست.
رابطه زن و شوهر، رابطه‏ای لطیف، گرمابخش و مهرآفرین بوده، اساس آن بر تمجيد و تكريم و گذشت و ایثار استوار است.
رابطه زن و شوهر، آزمون دوباره توان انسان در حفظ حرمت‏ها و ارزش‏ها، تكریم خویشان و نزدیكان و تأیید و تقویت منزله همسر است.
رابطه زن و شوهر یعنی بهره‏گیری از پربركت‏ترین زمان‏ها و خوشایندترین فرصت‏ها برای ارائه پایدارترین جاذبه‏ها، تأمین فطری‏ترین نیازها و تضمین سلامت و بهداشت روان‏ها.
دروغ و بدزبانى، تندخويي و بداخلاقى، غیبت و تهمت، ناسپاسي و قدرناشناسى، بي‏تفاوتى، قهر و خشم از افات رابطه مطلوب زن و شوهر است.
محور رابطه زن و شوهری كه در اندیشه اداره و ادامه یك زندگی پویا، مولّد و پربركت هستند، همدلي و يكرنگى، صبوري و خويشتن دارى، گذشت و ایثار است.

پي نوشت ها:

[1]. مطلع عشق، ص 23.
[2]. همان، ص 24.
[3]. همان، ص 12.
[4]. همان، ص 14.
[5]. همان ص 23.
[6]. همان، ص 29.
[7]. جبران خلیل جبران، صدای سخن عشق، ترجمه: فرامرز جواهری نیا، تهران، بدیهه، 1381، چ 1، ص 58.
[8]. همان، ص 213.
[9]. غلامعلی افروز، روان‏شناسی رابطه‏ها، تهران، دانشگاه تهران، مؤسسه انتشارات و چاپ، 1382، چ 6، ص 15.
[10]. همان.
[11]. همان، ص 16.
[12]. همان، ص 17.
[13]. همان، ص 17.
[14]. همان، ص 18.
[15]. همان.

منبع: گلبرگ شماره 109
/خ